بررسي‌هاي شکل گرفته روي استخوان فسيل شده اين دايناسور نشان داد که اين موجود 64 ميليون و 800 هزار سال پيش مي‌زيسته است که نزديک به 700 هزار سال با زمان برخورد شهاب سنگ با زمين تفاوت زماني دارد.
اين کار که با استفاده از روش جديد تخمين عمر به نام \" تاريخ نگاري مستقيم\" و به وسيله پرتوهاي اورانيوم بر روي استخوان انگشت يک هادروسور صورت گرفت، به وضوح اين فاصله زماني ميان عمر دايناسور و انقراض بزرگ را به اثبات رساند.
به گفته دانشمندان،استخوان‌هاي زنده، مقدار کمي اورانيوم در خود دارند که اين مقدار در فرآيند فسيل شدن افزايش يافته که تقريبا کمتر از هزار سال پس از مرگ موجود زنده رخ مي‌دهد. اتم‌هاي اورانيوم در استخوان خود به خود شورع به تجزيه شدن کرد و پيش از آغاز روند فسيل شدن، زمان تشکيل اورانيوم آغاز مي شود.
دانمشندان با اين روش دريافتند، پوشيده شدن سطح خورشيد، تغيير شرايط آب و هوايي و مرگ پوشش‌هاي گياهي در همه جاي زمين رخ نداده و در برخي مناظق جهان، بي تاثير بوده است./109
انتهای پیام/
